بررسی وضعیت خودمراقبتی و عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی

زمینه و هدف: نارسایی قلبی، از شایعترین بیماری‫های مزمن دنیا محسوب می شود که هزینه های زیادی را بر سیستم‫های بهداشتی تحمیل می نماید. خودمراقبتی یکی از راهکارهای مهم کنترل نارسایی قلبی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت خودمراقبتی و عوامل موثر بر آن در مبتلایان به نارسایی قلبی انجام شد. روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- تحلیلی بود که به بررسی وضعیت خودمراقبتی در 248 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی واجد شرایط مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی دکتر حشمت شهرستان رشت در سال 1395 پرداخت. نمونه ها به روش نمونه گیری تدریجی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و اطلاعات مرتبط با بیماری و شاخص خودمراقبتی نارسایی قلبی بود. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون‫های تی، آنوا و ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار SPSS-21 انجام شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار امتیاز خودمراقبتی بیماران شرکت کننده در مطالعه، 13/13±44/26بود و فقط 4/4 درصد از آنها رفتار خودمراقبتی مطلوب داشتند. مطلوب ترین وضعیت خودمراقبتی مربوط به زیرمقیاس مدیریت خودمراقبتی بود. بین خودمراقبتی با سن (0/0001<p)، وضعیت تاهل (0/003=p)، تحصیلات (0/0001p<) و وضعیت بیماری‫های همراه (0/0001<p)، ارتباط معنی دار آماری وجود داشت. نتیجه گیری: از آنجا که اکثریت افراد مورد پژوهش دارای خودمراقبتی نامطلوب بودند، توصیه می شود که پرستاران در برنامه های مراقبتی و آموزشی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی به عوامل پیش بینی کننده خودمراقبتی توجه نمایند.